Jan Lohmann - poeta i prozaik

Szczegóły

Utworzono: wtorek, 27, wrzesień 2011 05:38

Administrator

Poeta i prozaik, człowiek Związku Literatów Polskiech, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, i krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.

Urodził się w 2 lipca 1925r. w Seceminie w rodzinie ziemiańskiej z rodziny Jana i Marii z Szańkowskich. W okresie II wojny światowej członek Armii Krajowej, działał w oddziale "Skrzetuski" pod pseudonimem Feliks, dwukrotnie ranny pod Gródkiem koło Secemina oraz Cisią Wolą w gminie Książ Wielki. Za zasługi odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem "Polska Swemu Obrońcy". W latach 1945-46 był więźniem politycznym skazanym na 5 lat więzienia. Po wyjściu z więzienia na podstawie amnestii pozostał w Krakowie. Nadal jednak był prześladowany, a mając nieskasowany wyrok za działalność "w lasach" wyrzucony z uczelni oraz kilkanaście razy z różnych posad. Jego marzeniem było zostać malarzem. Był współzałożycielem Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy AK.

Jan Lohmann debiutował w 1960r. wierszem w dwutygodniku "kamena" i prozą w miesięczniku "Odra".

Wydał powieści: "V przykazanie" (1986,1989), "Spotkania z miastem" (1971,1990), "Chłopiec z lasu. Podzwonne" (1979), "Nasz Dom" (1982), "Niezawisłość nad Wisłą" (1990), "Spotkanie z Matką Boską" (1997), "U początku" (2002); książki (opowiadania, proza poetycka, rysunki): "Niech żyje zając" (1999), "Najpiękniejsze i nienajpiękniejsze na 10 bezcennych godzin" (2004), "Ambaras" (2007), "Nad nami niebo" (2008),  Twój jestem" (2010). A także wiele opowiadań opublikowanych w prasie literacki